Izložba “Tajni život beogradske periferije. Filmovi i fotografije 1973-2012“ je tematska retrospektiva na kojoj su predstavljeni izabrani eksperimentalni osmomilimetarski filmovi, polaroidi i crno-bele fotografije Ljubomira Šimunića koji su temom ili sadržajem orijentisani prema erotici. Deklarisani erotoman i voajer, sledbenik seksualne revolucije 1960-ih, Šimunić je kao nijedan drugi domaći umetnik, kontinuirano, intrigantno i provokativno, stilski osobeno, razvijao erotski diskurs u umetnosti dovodeći ga na samu granicu legitimne erotske kulture.
To znači da se formalno pridržavao pravila erotskog kôda reprezentacije koje počiva ne premisi neeksplicitnog prikazivanja seksualnog uživanja, ali je lukavim i krivudavim kretnjama u tom prostoru uspevao da otkrije druga lica erosa i doprinese taktičkom pomeranju, ako ne i preokretu u umetničkom prikazivanju seksualnosti kod nas. Poput velikog kritičara nevinog govora o seksu Žorža Bataja, on demonstrira uverenje da je eros na delu samo tamo gde se iskazuje kao prekršaj ili subverzija zakona i poretka, odnosno tamo gde ništi razlike u ukusima koje odvajaju uzvišeno od banalnog, normalno od perverznog, estetsko od obscenog, itd. Sintagma „tajni život beogradske periferije“ nije samo aluzija na tzv. “zabranjena uživanja” koja se svakodnevno odvijaju izvan područja normativizovane i instrumentalizovane seksualnosti, već i objava konstitucije posve ličnog, estetski rafiniranog, erotskog sveta koji poziva na oslobađanje potisnutog libida i seksualnu emancipaciju.
Ljubomir Šimunić je rođen 1942. u Beogradu. Fakultet dramskih umetnosti upisao je 1971. godine kada kupuje i prvu filmsku kameru i započinje rad na eksperimentalnom filmu. Na Festivalu mladog filma u francuskom gradu Ijersu 1979. dobija Gran Pri kritike za trilogiju filmova Pression, Gerdy zločesta vještica i Šta Slavicu očekuje u životu. Na prestižnom filmskom festivalu u Solunu (2009) program pod nazivom “Eksperimentalni forum” bio je posvećen njegovim filmovima.
Fotografijom je počeo da se bavi sredinom 1970-ih, paraleno sa filmom, radeći sa foto-aparatom Polaroid SX-70 koji je prvi koristio u Beogradu. Polaroidi, uglavnom erotskog karaktera, bili su smešteni u crne svilene albume, a taj prvi opus nosio je naziv Svilena vremena. Krajem 1970-ih započinje rad u oblasti crno-bele fotografije koji rezultira erotskim ciklusima Tajni život beogradske periferije, Beograd danju i noću, Foto-priče i Prljavi snovi. Fotografije iz ovih ciklusa takođe su bile smeštene u svilene albume u čijim su džepovima bili pohranjeni komadi donjeg veša (vlasništvo modela), bočice sa mirisom i kasete sa odgovarajućom muzikom. Ovi albumi nisu nikada bili javno izloženi, već su bili dostupni samo uskom broju prijatelja.
Rad na velikom ciklusu fotografija Family Album započinje 1980. godine. Ovaj serijal nije nikada u celosti izložen, a jedan njegov deo, rađen soft-filterom u duhu piktorijalizma, posvećen je Alfredu Štiglicu. Poslednji ciklus fotografija na negativ kolor-filmu nosi naziv U potrazi za izgubljenim slikama detinjstva i rađen je za vreme bombardovanja 1999. godine.
Rad sa digitalnom tehnologijom promenio je karakter Šimunićevih fotografija i u tom periodu, počevši od 2000. godine, nastaju ciklusiPotraga za nogama frizerke Nade, Vue de la fenetre (posvećen Anri Matisu) i Psychodelict Stairway (posvećen Alfredu Hičkoku), kao i serijal The Night, The Adventure i The Eclipse, posvećen istoimenim filmovima Mikelanđela Antonionija.
Šimunić je izlagao na brojnim samostalnim i kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu i dobitnik je više pohvala i nagrada, među kojima je i Zlatna medalja FIAP-a za 1996. godinu. Bio je saradnik kultnog beogradskog časopisa Izgled.
