Polazeći od uvida u naše upletene pozicije umetnika i kustoskinje, prepoznajemo važnost mesta i njihovih konteksta, ljudi i neljudskih bića koja ih naseljavaju, svetova koje stvaraju i načina na koje utiču na naše pozicije i prakse unutar sveta.
Kroz Hod sa vodom prepoznajemo našu upletenost i međuzavisnost.
Nikolićeva istraživanja kroz dva rada, 800m i Dokument, potcrtavaju odnose sa tehnologijom i prirodom – u ovom slučaju, vodom kao osnovnim delom naših tela, ali i vodom kao prostorom povezivanja a ne razdvajanja.
Tehnologija je postala naš način povezivanja ali i razdvajanja tokom izolacije u poslednje dve godine. Ona je ubrzala uvećavanje razlike između privilegovanih i onih koji to nisu. Onih čiji su pogledi na svet posredovani ekranom i onih čije oči ostaju neposredni optički instrument. Umetnik odražava ove poglede na svet u ovoj izložbi.
Kroz dva nova rada susrešćete dva dominantna formata slikarstva – vertikalni i horizontalni – i dva različita skupa odnosa. Jedan je pogled izdaleka, mentalno distanciran. U drugom, vaše telo – telo gledaoca – postavljeno je kao deo slike bez ikakve udaljenosti od nje.
Rad 800m, snimljen dronom, preuzima ptičju perspektivu, kolonijalno gledište koje je danas prošireno i apstrahovano u vidu naših telefonskih ekrana putem gugl mapa, i drugih uređaja koji određuju našu percepciju vremena i prostora.
Dokument, u horizontalnom formatu, predlaže strpljenje umetnika i usporenost delanja kao metodologiju za postizanje savršenih uslova za gledanje u skladu sa našim ljudskim binokularnim vidom. Slika je napravljena upotrebom moderne tehnologije u retrogradne svrhe da bi se telesni pogled projektovao kao dvodimenzionalna modernistička slika.
Voda i mi
Mi smo svi vodena tela. Voda u nama i oko nas primorava nas da razmišljamo o relacionim ontologijama i našem odnosu prema drugim vodenim telima.
Tokovi vode dovode u pitanje zapadno shvatanje linearnog vremena. Njihovo kretanje je takvo da nam ne dozvoljava da utvrdimo njihov početak ili kraj. Mišljenje sa vodom sugeriše ostajanje pri nevolji, kako to Dona Haravej zagovara.
Naš odnos s morem se, delom, uspostavio kroz film koji se pojavio u ranom 20. veku kada je pokretna slika često prikazivala ekstraktivistički odnos prema moru u isto vreme kada je plivanje postajalo hobi više nego veština preživljavanja.
Tehnologija
Umetnikov odnos sa tehnologijom podjednako je opsesivan kao njegov odnos sa vodom.
Prisustvo ovog odnosa učinjeno je nevidljivim u udaljavanju od ideje spektakla i pohvale novoj tehnologiji, ali umetnik daje osnovu za novo promišljanje oruđa i metodologija koje koristimo u posredovanju stvaranja slike. Tehnologija nas ovde dovodi u poziciju koja sugeriše načine na koje se mogu slušati slike i kako se može slušati tišina.
Gestovi se iznova i iznova ponavljaju u neprestanoj petlji.
Kao što je Delez rekao „ponavljanje ne menja ništa u objektu koji se ponavlja, ali menja nešto u umu koji ga kontemplira“.
Prošireni knjiga-objekt
Knjiga predstavljena u saradnji sa Mousse Publishing istražuje izdavaštvo kao inkubator različitih formi uredničkih, umetničkih i kustoskih praksi. Autori su: Dejan Sretenović, Filipa Ramos, Alenka Gregorić, Marko Skotini , Vladimir Nikolic i Biljana Ćirić.
Knjigu će dizajnirati Tobi Tam.
Paviljon Republike Srbije je podržalo i organizovalo Ministarstvo kulture i informisanja Republike Srbije u saradnji sa Muzejom savremene umetnosti u Beogradu kao realizatorom.
Komesarka: Maja Kolarić, direktorka Muzeja savremene umetnosti Beograd
Kustoskinja: Biljana Ćirić
