Izmeštanjem iz konteksta stvari postaju, ne samo akontekstualne u odnosu na prethodno stanje, već i smislene u odnosu na novi kontekst – odnos koji novo stanje gradi u sopstvenoj logici intuitivno-racionalne postavke. Kontekstualizacija, kao proces razumevanja relacija konteksta i njemu pripadajućih stvari, polazeći od relativiteta logike njihovog odnosa i individualnog razumevanja, postaje ne samo proces tumačenja logike i smisla određene situacije, već i proces njenog osmišljavanja i obesmišljavanja.
Izmeštanje je namera da se kroz dopadljivi rezultat kreativnog procesa problematizuje postojeća logika posmatranog stanja i podstakne kreativno mišljenje i drugačiji ugao gledanja i razumevanja.
Izmeštanje je namera da se kroz dopadljivi rezultat kreativnog procesa problematizuje postojeća logika posmatranog stanja i podstakne kreativno mišljenje i drugačiji ugao gledanja i razumevanja. Racionalno besmislene postavke nekada intuitivno mogu biti doživljene kao svojevrstan sklad i obrnuto. Istraživanjem akontekstualnosti u oblastima arhitekture i umetnosti, ova promena može predstavljati razbijanje prethodnog stanja elemenata, njihovo razmeštanje, promenu uloge, smeštanje u drugi kontekst i sl. Novonastale relacije onemogućavaju da se novi odnos doživi na prethodni način. One predstavljaju zbunjujući stadijum poremećaja prethodne ravnoteže, upravo iz razloga što se, zbog pripadnosti elemenata prethodnom stanju novo ne može posmatrati van konteksta prethodnog. U tom smislu one su nelogične, nejasne i mutne slike. Sa druge strane, ako se razbijanje elemenata prihvati nezavisno od prethodnog skupa, onda novonastale relacije grade potpuno novu, drugačiju logiku. Slojevitost digitalnog kolaža oponaša mnogostrukost jedne posmatrane situacije i otvorenost ka slobodi eksperimenta. Pojedine situacije doživljene kao akontekstualne se mogu u procesu kreativnog mišljenja opravdati do sopstvenog smisla, shvaćene kao relacije drugačije, ali jednako prihvatljive logike.