Ovo je rad koji prikazuje jedno apstrahovano telo sa ciljem da, sa što manje vizuelnih informacija, potakne gledaoca da razvija polje sopstvene mašte i da tako uvidi i ono što u samom prikazu rada nije dato. Ono što nam je u delu tek nagovešteno, u ovom slučaju tekstura kože koja sugeriše prisustvo tela, potiče kod posmatrača da pretpostavi na koji način ono izgleda u realnosti i samim tim stekne određeni doživljaj na osnovu toga.
Predmet istraživanja predstavlja telo u formi izrade savremenene slike danas, gde uz pomoć fotografija tela, može da se dobije sopstveni vizuelni i estetski identitet.
Glavno polazište istraživanja u ovom radu predstavlja telo sa mnogim njegovim odlikama i svojstvima, kao i u mnogim njegovim funkcijama. Predmet istraživanja predstavlja telo u formi izrade savremenene slike danas, gde uz pomoć fotografija tela ili samo njegovih delova, digitalnom obradom (digitalnom slikom) može da se dobije potpuno jedinstvena slika koja ima neki sopstveni vizuelni i estetski identitet, a stvorena je samo uz pomoć fotografija tela, bez ikakavih drugih likovnih elemenata. U ovom kontekstu, telo može da bude i tema i sredstvo likovnog stvaralaštva.
Ova serija (digitalnih) slika ima za cilj da prikaže kako je uz pomoć samo jednog jedinog elementa, što je u ovom slučaju telo, sa svim primesama psiholoških tumačenja njega kao teme ovog istraživanja, moguće stvoriti jedno vizuelno delo, sa sopstvenim identitetom apstraktne slike. U ovom radu, digitalna slika je od krucijalnog značaja kao medij koji mi omogućava upravo tu slobodu stvaranja slike, koja se razlikuje od proizvoda klasičnog slikarstva, a opet predstavlja svojevrsnu sliku. Ona mi omogućava da fotografije tela apstrahujem, da ih kolažiram, preklopim i sl., da jednom rečju, „promenim” svojstvo tih fotografija i na taj način stvorim jednu potpuno novu sliku.
Fotografija u ovom radu jedan je od ključnih koraka u procesu njegovog nastajanja i predstavlja nosioca dela u celini. Ona mi omogućava da postojanje tog tela, u tom prostoru i tom vremenu, u kojem se nalazi u trenutku kada je fotografisano, uhvatim i zadržim, omogućujući mu na taj način da postoji zauvek i da ostane ne promenjeno bez obzira na konstantnu promenljivost svega što je oko nas. Uhvativši baš „taj” momenat, zadržala sam određeni položaj tela, koji ima samostalni likovni identitet, koji ću ja u daljoj postprodukcijskoj obradi modifikovati tako da odgovara mom ličnom senzibilitetu i osećaju za estetiku.