Jata, posmatrana iz daleka, u svom ponašanju kreiraju specifično organizovane postavke, grupacije i slojeve koji se smenjuju između osmišljenog i spontanog. Bezoblična, neuhvatljiva masa proizvodi strukture koje u sekvencama grade složene ali organizovane, specifično planirane odnose unutar konteksta zatečenog pogledom. Proizvodi slike. Divljenje samostalnosti i divljoj dinamici nečega što mogu samo posmatrati iz daleka i što funkcioniše nezavisno od svih naših ideja i tumačenja, provocira moju nemoć učešća u izazovnoj situaciji od koje sam daleko. Ta provokacija ubrzo prerasta u inspiraciju da iskoristim potencijal jedine pozicije iz koje mogu da posmatram i reagujem – iz daleka. Slika koja nastaje sugeriše novu logiku onoga što na toj udaljenosti s pravom može ostati na nivou intuicije, biti motivisano iskustvom, emocijom, raspoloženjem i potpunom subjektivnošću i prepušteno sirovoj kreativnosti, eksperimentu i naposletku slobodi da u posmatranom vidim nešto novo.
Time ptice, kao tema, postavljaju bazu za iskazivanje vrlo ličnog i iskrenog kreativnog viđenja i razmišljanja, podstaknutu nečim što distanca transformiše u fenomen.
Proces kreće od momenta posmatranja kada primarno značenje ptica pada u drugi plan u odnosu na realcije koje njihovo ponašanje gradi sa vidljivim okruženjem. Radi se o jednom momentu dugog gledanja kada naša percepcija postaje nezavisna od znanja o onome što vidimo. Tada ono vidljivo postaje grafička i slikovna igra čestica i masa koja simulira već viđene scene i provocira kreativnost i sposobnost da slike i stvari na specifičan način povezujemo. Čak i potpuno različite i raznorodne pojave percepcijom mogu biti prepoznate kao slične ili čak identične. Time ptice, kao tema, postavljaju bazu za iskazivanje vrlo ličnog i iskrenog kreativnog viđenja i razmišljanja, podstaknutu nečim što distanca transformiše u fenomen. Strukture kreirane rasporedom ptica podsećaju na slobodne čestice prepuštene i oblikovane prirodnim silama. Zaustavljene u jednom momentu liče na spontane ili planirane strukture urbanih masa uočljivih u udaljenim razmerama i tako daju karakter nebeskoj praznini. Sa druge strane, scene fluidnog pomeranja divlje mase zatečene pogledom oponašaju ili prate druge pojave svakodnevice i događaje iz stvarnosti slične po značenju ili pojavnosti. Sastajanje i grupisanje, približavanje i udaljavanje, kretanje, nestajanje, razbijanje, raspršivanje, prašina, čestice, opiljci materijala i boje, slike neba, snega, svemira, života… sve su to ptice. Gledajući jata, zapažamo da je sve sekundarno u značenju ptica zapravo ono najvidljivije, a istovremeno i osnovno što inicira kreativno viđenje. Rezultat je uvek slika, nastala eksperimentom slobodnog, ličnog pogleda koji omogućava distanca. Realizovan metodom digitalnog kolaža, ovaj proces, iako svojevrsno istraživanje, pre se može jednostavno nazvati pogledima na jedan fenomen, budući da se radi o slobodnom posmatranju i razmišljanju iz koga nastaje nešto novo. Viđene kao rasuti i dinamični elementi, preklopljene sa scenama drugih razmera i porekla, ptice dobijaju nove kreativne dimenzije i značenja. Postaju slike koje provociraju neke nove procese (..iz daleka).