Postojeća tradicionalna Zagorska hiža je strukturalno i statički bila u lošem stanju, te je renovirana uzevši u obzir karakteristike lokalnog arhitektonskog nasljeđa i oblikovanja. Postojeća kuća je sačuvana, dok je veranda zamjenjena staklenim kubusom. Da bi se omogućila maksimalna izloženost jugu, stakleni kubus se izvlači iz glavnog volumena kuće, istovremeno stvarajaući prostor za ulaz. Interakcija između interiera i eksteriera se omogućava otvaranjem staklenih zidova.
Kao takva, hiža postaje „organička”, te se lako obnavlja sa postojećim lokalnim resursima i znanjem, diše i mijenja se s vremenom, stvarajaući pritom zdravo okruženje za život.
Hiža se sastoji od tri kata: podrum, prizemlje i prvi kat, koji uključuju zone za odmor/objedovanje/kuhanje na prizemlju, i za spavanje na prvom katu. Prizemlje ime tradicionalni sistem organizacije prostora koji stvara zajedničku zonu „ognjišta”. Slamnati krov je zamijenjen novim koji se nastavlja preko čitavog pročelja, dok je na zabat postavljeno novo drvo. Prilaz kući je napravljen od panjeva. Postojeći kameni postament kuće je zadržan, dok je nova terasa obložena drvenim podom i otvara se prema impresivnom Zagorskom krajoliku. Kao takva, hizža postaje „organička”, te se lako obnavlja sa postojećim lokalnim resursima i znanjem, diše i mijenja se s vremenom, stvarajaući pritom zdravo okruženje za život. Inovativno korištenje slame, koji se uglavnom smatra zastarjelim i zaboravljenim materijalom, na krovu i zidovima, u kombinaciji sa drvenom nosivom konstrukcijiom, kubusom od stakla i aluminija, čini od ove skromne kuće jedan suptilan hommage bogatoj kulturi i nasljedstvu Zagorskog kraja.