„Kolika je moć gledanja kroz zid?” Fuzija je medij ispitivanja mogućnosti transformacije doživljaja pridavanjem karakera starog, oronulog i devastiranog, pretpostavljajući da time slike, prizori i prostori poprimaju karakteristike koje na specifičan način, svojstven ruševinama, stimulišu čulno-emocionalne reakcije. Ovaj proces inspiraciju pronalazi u arhitekturi, predstavljajući jedan od medija istraživanja teme „estetike nestajanja” kao efekata fenomena starenja i rastakanja arhitekture i pojavnosti ruševine u urbanom kontekstu. Pod pretpostavkom da je nestajanje arhitekture praćeno specifičnom estetikom koja postaje nosilac njenog novog smisla kao ruševine, istraživanje definiše estetiku nestajanja kao poseban, nezavistan efekat (sloj) koji naglašava čulno-emocionalne reakcije i transformiše doživljaj (empirističke teorije estetike 18. veka) i prepoznaje njegove potencijale koji se mogu primeniti u kreiranju novih ambijenata, prostora i prizora.
U širem smislu, proces se može razumeti i kao povezivanje, preklapanje i mešanje stvari van uobičajne logike i smisla, čime nastaje nešto novo prepoznato kao fuzija.
U slučaju ovog kreativnog procesa, pomenuti sloj simulira slika zida u procesu rušenja ili nekog materijala u procesu starenja, koji predstavlja fragment ili ostatak arhitekture u toku propadanja. Preklapanje ovim slojem ispituje mogućnost pojačavanja estetskih efekata poput emocionalnog, romantičarskog, pitoresknog i sublimnog na slikama i prizorima koji više ne moraju imati dodirnih tačaka sa arhitekturom. U širem smislu, proces se može razumeti i kao povezivanje, preklapanje i mešanje stvari van uobičajne logike i smisla, čime nastaje nešto novo prepoznato kao fuzija. Predstavljeno digitalnim kolažima, sadejstvo sloja koji simulira nestajanje i slike koju prekriva, transformiše utisak o prvobitnoj slici na način da ona poprima izmenjen karakter. Rezultat je specifično sadejstvo raznorodnih prizora koji istovremeno zbunjuju i inspirišu. Slika očitava istorijsku vrednost, trajanje, starenje, efekat umetničkog, romantičarskog, ističe prirodnost i živopisnost u karakteru, onemogućavajući da se vratimo na čistu predstavu prethodnog stanja. Fuzija inicira smenu emocija na skali od negativnih ka pozitivnim i pojačano umetničko dejstvo pod uticajem sublimnog.